Namaszczenie chorych:

• W nagłych przypadkach można wezwać kapłana o każdej porze dnia i nocy.
• Zwykle namaszczenia udzielamy w czasie odwiedzin chorych w pierwszy piątek miesiąca. Odwiedziny chorych rozpoczynamy o godz. 10:00.
• Chorego do namaszczenia zgłaszamy w kancelarii, w zakrystii lub telefonicznie.
• Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004 § 2).
• Przygotowanie mieszkania:
  • Stół nakryty białym obrusem
  • Krzyż i świece
  • Woda święcona i kropidło
  • Kawałek waty
  • Jeżeli chory ma trudności z przełykaniem to czystą wodę do popicia po przyjęciu Komunii św.
• W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
• Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:
  • Jeżeli jest poważna choroba (niezależnie od wieku)
  • Osobom starszym wiekiem (zwykle raz w roku, jeśli nie ma choroby)
  • Przed operacją medyczną
  • Nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
• Sakramentu namaszczenia chorych nie udziela się zmarłym tylko żywym, gdyż jest to sakrament uzdrowienia. Ważna jest więc troska rodziny, aby nie zwlekać z tym sakramentem aż do bezpośredniego niebezpieczeństwa śmierci.
• W szpitalach zwykle są kapelani, którzy udzielają namaszczenia i zostawiają potwierdzenie udzielenia tego sakramentu. Potwierdzenie to trzeba zachować, gdyż w przypadku śmierci będzie potrzebne w kancelarii parafialnej.